Gdy niejedzenie staje się problemem. Kiedy i gdzie szukać pomocy?
Mamo, pewnie znasz to, że dziecko jednego dnia jest w stanie zjeść dany produkt, a następnego nie chce – gryzie go i wypluwa.
Brak apetytu u dzieci często rodzice kojarzą z początkiem jakiejś choroby. Boją się, że ich maluch nie będzie się prawidłowo rozwijał, jeśli nie otrzyma wszystkich składników odżywczych.
Jedno jest pewne: Twoje dziecko nie robi Ci na złość odmawiając jedzenia!
Temat dzieci, które odmawiają posiłku jest bardzo ważny i nie można go bagatelizować. Rodzice dbają o swoje dzieci. Ich zdrowie i prawidłowy rozwój jest rzeczą nadrzędną. Rodzice mają prawo do poczucia zagubienia. Z jednej strony martwią się o zdrowie swoich pociech, z drugiej zaś słyszą „przyjacielskie” rady typu:
Czy dziecko się najadło? Czy brzuszek jest pełny?
Często zapominamy, że nasze dzieci to są istoty myślące, czujące i zdolne do podejmowania własnych decyzji. Małe dzieci są świadome swoich wyborów żywieniowych. Podobnie jak dorośli wiedzą, czego nie lubią, a co im smakuje.
Złota zasada żywienia dzieci mówi, że rodzic decyduje, co podaje dziecku do jedzenia, a dziecko wybiera, co i ile z tego zje. Można też to porównać do bufetu lub szwedzkiego stołu, którego Ty jesteś kierownikiem a dziecko gościem.
Problem z żywieniem dzieci pojawia się wtedy, gdy dziecko nie podejmuje próby skosztowania danej rzeczy lub próby takie kończą się wypluciem.
To mamy najczęściej stoją większość dnia w kuchni, gotując rozmaite potrawy, starając się dogodzić dziecku – byleby tylko zjadło.
Tak mija takiej mamie dzień za dniem. Jest często sfrustrowana, zmęczona i bezradna. Zmęczona mama to nie jest szczęśliwa mama. Takie emocje wyczuwa nie tylko dziecko, ale i reszta rodziny. Atmosfera w domu nie jest dobra, a czas posiłku jest najgorszym czasem w ciągu dnia.
Zastanów się, kiedy pojawiły się problemy w żywieniu dziecka. Czy one się zaogniły?
Jak już pisałam wcześniej, dziecko to taki sam człowiek jak my. Też ma swoje uczucia, emocje i określone reakcje na zachowanie.
Kłopoty z jedzeniem mogły pojawić się w związku z:
❌ narodzinami rodzeństwa,
❌ długim okresem choroby,
❌ przeprowadzką,
❌ pójściem do żłobka/przedszkola,
❌ rozwodem rodziców.
Każda taka sytuacja jest ważnym wydarzeniem w życiu dziecka, i ma ono prawo czuć dyskomfort.
Psychologicznych aspektów niejedzenia jest wiele, i żadnego z nich nie wolno bagatelizować.
Atmosfera podczas posiłków też odgrywa tu ważną rolę. Jaka atmosfera panuje w Twoim domu? Czy zmuszasz dziecko do jedzenia?
Po skończeniu 12 miesięcy, czasem trochę później – w wieku 18 miesięcy, można zaobserwować u większości dzieci neofobię żywieniową. Jest to etap rozwojowy w życiu dziecka.
Przyczyn niejedzenia u dzieci może być bardzo dużo. Mogą być one spowodowane lękiem, bólem lub dysfunkcjami.
Trudności z przyjmowaniem jedzenia mogą dotyczyć samej anatomii układu pokarmowego lub różnych chorób z nim związanych. Akt jedzenia może powodować ból. Dziecko często nie potrafi zakomunikować swoich odczuć. Wówczas wizyta u gastroenterologa może okazać się niezbędna. Maluch najpierw trafi w ręce pediatry, który go zbada i zleci dalszą diagnostykę.
Problemy z jedzeniem mogą występować w związku z nieprawidłowo funkcjonującym układem pokarmowym. Zaliczamy do nich: zaparcia, biegunki, bóle brzucha, wzdęcia itp.
Wszelkie zaburzenia sensoryczne też nie będą ułatwiały jedzenia. Jeśli dziecko źle reaguje na różne konsystencje, zapachy, nie potrafi żuć.
Dziecko może mieć problemy z gryzieniem, połykaniem, więc to logiczne, że nie będzie chciało spożywać produktów, z którymi sobie nie poradzi.
Gdzie szukać pomocy? I czy istnieje jeden specjalista?
Żeby zrozumieć, co jest trudnością, i jak sobie z tym radzić, rodzic często potrzebuje wsparcia specjalisty.
Jeśli martwi Cię to, jak je Twoje dziecko, czy na pewno jest odżywione, wybierz się do lekarza i poproś o komplet podstawowych badań oraz o ich ocenę. Pomocy możesz szukać też u neurologopedy, psychologa, dietetyka, terapeuty karmienia, terapeuty SI, fizjoterapeuty. Najskuteczniejszą formą będzie pomoc na różnych płaszczyznach.
Szukanie wsparcia to nie wstyd – to realna próba zmieniania codziennej rzeczywistości całych rodzin.
Istnieją skuteczne sposoby terapii trudności z jedzeniem u małych dzieci. Plan pracy należy indywidualnie dobrać dla dziecka i rodziny. Nie wystarczy tylko wizyta u specjalisty. Ogromną pracę wykonają tu rodzice, wdrażając w życie zalecenia specjalisty. Sprawdź.
Jeśli tekst jest wartościowy, zostaw proszę komentarz i poleć go innym!
Dziękuję
Kasia